ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ.............Wilhelm Reich

Ενα ΑΞΙΟΛΟΓΟΤΑΤΟ βιβλιο που σιγουρα ''ποναει'' πολλους.......οσους τουλαχιστον ειναι σε θεση να κατανοησουν το νοημα του...

                --------------------------------------

Σε βαρέθηκα. Δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω με το ακριβό σου αυτοκίνητο να κυκλοφορείς στους δρόμους της πρωτεύουσας με μόνο στόχο να προσελκύσεις τα βλέμματα. Δεν αντέχω να βλέπω το τεράστιο σπίτι σου να βρίσκεται κτισμένο πάνω στην παραλία και εσύ να έχεις πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων. Σε ξέρω καλά . Για όλα αυτά είσαι χρεωμένος στην τράπεζα. Περνάς τη ζωή σου δουλεύοντας για να προλαβαίνεις να πληρώνεις τους τόκους. Τίποτε απ’ ότι έχεις δεν είναι δικό σου. Το απόκτησες μόνο και μόνο για να καμουφλάρεις την δυστυχία σου. Είσαι δυστυχισμένος Κυπραίε και ψάχνεις απεγνωσμένα διέξοδο. Είσαι κομπλεξικός , γι’ αυτό τα κάνεις όλα αυτά. Νομίζεις ότι τα χρήματα θα σε καταξιώσουν στα μάτια των άλλων. Θέλεις να ανέβεις κοινωνική τάξη. Όμως ακόμα και το ψωμί που δίνεις στα παιδιά σου για να φάνε το χρωστάς στην τράπεζα. Σε κυριεύει το άγχος . Δεν απολαμβάνεις τον έρωτα με τη γυναίκα σου. Το κάνεις από ρουτίνα. Και αυτό σου δημιουργεί προβλήματα νευρωτικά. Και έτσι εσύ αρχίζεις να ξενοκοιμάσαι για να επιβεβαιώσεις τον ανδρισμό σου. Το ίδιο κάνει και η γυναίκα σου. Και εσύ το γνωρίζεις αυτό αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Σιωπάς και κλείνεσαι στον εαυτό σου γιατί δεν θέλεις να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση. Το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην το μάθουν οι άλλοι. Δεν έμαθες να αντιμετωπίζεις τα προβλήματά σου.
Είσαι άρρωστος . Δεν θέλεις η κόρη σου να έχει προγαμιαίες σχέσεις. Δεν είναι σωστό λέει η θρησκεία σου. Σε νοιάζει τι θα πει η γειτονιά. Παροτρύνεις όμως τον ανήλικο γιο σου να κοιμάται με γυναίκες. Νιώθεις έτσι ότι επιβεβαιώνεται και ο δικός σου ανδρισμός. Μα ποιος ανδρισμός σου . Αυτός που πληρώνεις για να τον επιβεβαιώσεις; Είσαι άρρωστος . Σου τρέχουν τα σάλια στη θέα κάθε αλλοδαπής γυναίκας με ξανθό μαλλί έστω και αν η γυναίκα σου είναι πολύ πιο όμορφη. Άρχισες να γλυκοκοιτάζεις τις γυναίκες των φίλων σου. Βλέπεις με πονηριά την κουμέρα σου και όλες τις παντρεμένες φίλες τις γυναίκας σου. Είσαι ένα αρρωστημένο μυαλό.
Άκου λοιπόν. Δεν αντέχω να σε βλέπω κάθε πρωί, μεσημέρι, βράδυ, να κυκλοφορείς κάθε μέρα με σκοπό τον ίδιο προορισμό. Με εκνευρίζεις όταν σε βλέπω να βιάζεσαι για να φτάσεις στην ρουτίνα σου. Με νευριάζεις όταν κάθε μέρα βλαστημάς την τύχη σου όμως δεν κάνεις τίποτε για να αλλάξεις τη ζωή σου. Έχεις καταντήσει ο ίδιος η ρουτίνα της ζωής σου. Κάμε κάτι που θα σε ευχαριστεί και όχι επειδή πρέπει. Πήγαινε με τα παιδιά σου μια βόλτα στο δάσος. Δες μαζί τους μια ταινία. Πηγαίνετε έστω για φαγητό χωρίς να βιάζεσαι. Το ξέρω. Δεν έχεις καθόλου χρόνο. Πρέπει να πας δουλειά για να μπορέσεις να πληρώσεις τις δώσεις σου. Πρέπει να πάρεις τα παιδιά σου στο φροντιστήριο να μάθουν Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, βιολί, πιάνο, κιθάρα και ένα σωρό άλλα πράγματα. Και όλα αυτά όχι επειδή το θέλεις εσύ ή τα παιδιά σου αλλά επειδή σου το επιβάλλει η τάξη σου. Σταμάτα επιτέλους να καταβροχθίζεις την ευτυχία τη δική σου και των παιδιών σου.
Εσύ κάνεις πάντα το καθήκον σου προς το συνάνθρωπό σου. Διοργανώνεις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για τα πεινασμένα παιδιά της Αφρικής και επιδεκτικά πάντα προσφέρεις τον οβολό σου. Όμως μαθαίνεις στο παιδί σου την ξενοφοβία. Ακόμα και εσύ ο ίδιος σαν δεις στο δρόμο κάποιον έγχρωμο τον αποκαλείς σκατόμαυρο. Σαν περπατήσεις στη Λύδρας και αντικρίσεις τους ξένους, αμέσως αλλάζεις δρόμο και μουρμουρίζεις με τη γυναίκα σου ότι εχάλασε ο τόπος μας. Ο τόπος ποιου; Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της γης που πατάμε; Βάζεις τη γούνα σου , και εσύ τα δερμάτινά σου τα παπούτσια και παγαίνετε σε φιλοζωικές εκδηλώσεις. Αφήνεις και εκεί τον οβολό σου με ευλάβεια αφού το επιβάλλει η ανατροφή σου. Φτάνεις στο σπίτι σου  και ρίχνεις δηλητήριο στα αδέσποτα της γειτονιά σου.

Άκου να σου δίνει συμβουλές ο κάθε αχάπαρος από την τηλεόραση του σπιτιού σου. Άκου τους δημοσιογράφους να σου προσφέρουν την προπαγάνδα των πολιτικών αρχηγών σου που εσύ με την ιερή σου ψήφο εξέλεξες. Να υποτιμούν τη νοημοσύνη σου, να σε κοροϊδεύουν, να σε ξεγελούν και να σε χλευάζουν στο όνομα της πατρίδας και εσύ  να ενθουσιάζεσαι και να φωνάζεις ζήτω, ζήτω! Να σε ξεχνούν χρόνια ολόκληρα και σαν πλησιάζουν οι εκλογές μόνο να σε θυμούνται και να σου ζητούν ότι με αίμα κατάφερε η ανθρωπότητα να κερδίσει, τη ψήφο σου. Και εσύ να το κάνεις με ευλάβεια . Τους ψηφίζεις χωρίς να το σκεφτείς, γιατί έτσι έμαθες. Εσύ είσαι Φιλελεύθερος και πρέπει να ψηφίσεις τη Δεξιά. Εσύ είσαι Μαρξιστής και πρέπει να ψηφήσεις την Αριστερά. Αναρωτίεσε όμως τι πάει να πει Μαρξιστής και Φιλελεύθερος. Κανένας πολιτικός δεν σου τα εξήγησε αυτά. Εξάλλου δεν έχεις τη στοιχειώδη νοημοσύνη να τα καταλάβεις.
Σε λυπάμαι. Η ζωή σου μοιάζει να είναι καταδικασμένη ισόβια σε ένα καρναβαλίστικο χορό. Έχεις επιλέξει μια μάσκα και την φοράς προσπαθώντας να κρύψεις την ασχήμια της ψυχής σου. Μα όμως αυτή δεν κρύβεται με μάσκες και το ξέρεις αυτό. Κατάντησες θιασώτης σε μια στημένη παράσταση. Θέλεις πάντα να είσαι ο πρωταγωνιστής έστω και αν δεν το αξίζεις. Βρίσκεσαι συνεχώς με ένα προσωπείο στη μούρης σου. Τα προσωπεία πολλά στα ράφια σου. Του καλού, του κακού, του τίμιου, του φίλου, του ευτυχισμένου, του διανοούμενου, του έξυπνου… Είσαι όμως ψεύτικος!
Σε λυπάμαι.... Με λυπάμαι…

Θέλω να πω κάτι που το έχω ξαναπεί...

αλλά επειδή μ' αρέσει και αυτή είναι η στάση μου...

θέλω να το ξαναπώ..

Δεν θέλω να μπαίνω στις ψυχές των ανθρώπων

με λασπωμένα παπούτσια...

Αν κάποιος το κάνει σε μένα..

εξαγριώνομαι...

Αν νοιώσεις τα μάτια σου να δακρύσουν άφησε το δάκρυ να κυλήσει και θα έρθει η ώρα που θα στεγνώσει πάνω σου αφήνωντας στο δρόμο του μόνο τη παγερή αίσθηση του
αέρα να σου θυμίζει απλά όσους δεν σε εκτίμισαν. Μην διστάσεις να διώξεις από μέσα σου αυτές τις σταγόνες μη προσπαθήσεις να φανείς δυνατός μπροστά σε όσους απλά
αδιαφόρησαν με λυγμούς και με κραυγές βγάλε τώρα ό,τι έχεις να πετάξεις γιατί αν το κρατήσεις μέσα σου αυτό το δάκρυ θα ποτίζει συνεχώς τη καρδιά ώσπου κάποτε θα τη
πνίξει...

Κάτι τέτοιες μέρες που τα όνειρα βαραίνουν την ψυχή και αναζητούν μια στέγη, μια συννεφιά σκιάζει την ψυχή μου... Ψάχνω έναν ήλιο σε μάτια αγαπημένων, που έψαχναν να βρουν κόκκινες πεταλούδες σε δάση σκοτεινά και χάθηκαν για πάντα.
 Τα όνειρα ξημέρωσαν σε λασπωμένους δρόμους, τα μάτια που τα έβλεπαν γεράσανε προσμένωντας...
Έτσι λοιπόν είναι ο έρωτας... το βράδυ πονάς την ημέρα ονειρεύεσαι.
Ψιθυρίζεις φωνάζεις ουρλιάζεις στα όνειρά σου. Ίσως να μην σε ακούει κανείς. Εσύ όμως το κάνεις γιατί τα όνειρα είναι αυτά που σε λυτρώνουν από τον πόνο της ψυχής σου.

Τα παραμύθια έχουν ευτυχισμένο τέλος, γιατί αυτό θέλουν όλοι. Οχι όμως και οι ιστορίες από τη ζωή, καθώς, πια, όταν έχεις μεγαλώσει, έχεις μάθει πόσο δύσκολα μπορεί
να έρχονται κάποιες φορές τα πράγματα. Μπορεί κανείς να τις πει σαν παραμύθι, αλλά πάντοτε ξεχωρίζουν. Γιατί είναι αληθινές και, μερικές φορές, κρύβουν πολύ συναίσθημα: πόνο, θλίψη, πίκρα.
 Και χαρά, όμως...
Τα όνειρά μου με προδώσανε μια κρύα νύχτα του χειμώνα, τότε που ο στεναγμός ένα με το δάκρυ μου έγινε.
Ο πόνος μαχαίρι βαθύ χάραξε μέσα μου αισθήματα και ότι όμορφο είχε απομείνει από την λέξη αγάπη.
 Φοβόμουν να κοιτάξω πια τον ουρανό τις νύχτες που μόνη άντεχα καρτερικά την τιμωρία του υπάρχω.

Και τώρα φοβάμαι. Φοβάμαι να αφήσω την φαντασία λεύτερη να τρέξει, να φωνάξει πως ελπίζω γιατί ξέρω πως κι αυτό το όνειρο γρήγορα θα σβήσει.
Θα γίνει μακρινό κι απόμακρο και θα πεθάνει η ελπίδα μου θαμμένη στα ερείπια της λησμονιάς. Φοβάμαι απλά γιατί υπάρχω, ζω και υπομένω. Φοβάμαι γιατί ποτέ δεν
θα αγγίξω αυτό που η ψυχή μου χρόνια λαχταρούσε ντυμένη στα λευκά, αυτό που οι άνθρωποι σου δίνουν μα τόσο εύκολα το παίρνουν πίσω.

Αυτό το υπέροχο συναίσθημα που λέγεται αγάπη, γιατί απλά φοβάμαι να τολμήσω, φοβάμαι τις απογοητεύσεις και τις απορρίψεις... Oχι,δεν μιλάω μονο για ερωτική αγαπη...
Μιλαω για ΑΓΑΠΗ......Για αυτη που νιωθεις για το καθετι γυρω σου...Για την καλημερα που λες στον διπλανο σου....Οταν βοηθάς την γιαγια με τα ψωνια της στο σουπερ μαρκετ...ή οταν χαιδευεις τα μαλλια του συντροφου σου...Για την αγαπη μιας μανας που κραταει στην αγκαλια της το παιδι της...Για τετοια αγαπη μιλαω....Τρυφερη...ανιδειοτελης...

Γράφω στίχους, ποιήματα, σκέψεις, ψάχνοντας διέξοδο να βρω ή να εκτονωθώ. Κάθε φορά
όμως νιώθω να πνίγομαι, να ασφυκτιώ. Εύχομαι τον χρόνο να μπορούσα να γυρίσω πίσω...να σβησω τα λαθη μου.....

Κάποιον άνθρωπο δεν χρειάζεται να τον δοκιμάζεις για να σ' ερωτευτεί ή για να σε αγαπήσει.
Η αγάπη έρχεται μόνη της. Ακόμα, κάποιον τον αγαπάς όταν αγαπήσεις την ψυχή του. Όταν σε γεμίζει... Όταν νοιώθεις πως θα μπορεούσες να πεθάνεις, να σκοτωθείς τη στιγμή
εκείνη που σε έχει στην αγκαλιά του. Επειδή, είσαι ευτυχισμένος, επειδή δεν σε νοιάζει τίποτε άλλο. Επειδή, ακόμα, δεν θέλεις να έρθει η στιγμή που θα σου πει αντίο.
Θέλεις να την κρατήσεις στην ψυχή σου ακριβώς όπως είναι εκείνη τη στιγμή που σε αγκαλιάζει. Η αγάπη είναι μαγεία που σε κάνει να νοιώθεις παιδί.

Αγάπη είναι να θυσιάζεις τα πάντα μοναχά για πέντε λεπτά ευτυχίας μαζί του και όχι μόνο...

                                                                   ΑΛΛΑ........................

Τι μια ορκίζεσαι να μην ξαναγαπήσεις και την άλλη σε βρίσκει το πρωί βυθισμένο στις σκέψεις και στα ερωτηματικά.

Αυτά, που σε βασανίζουν τόσο απάνθρωπα! Και όμως είσαι σίγουρος ότι δεν έχεις κάνει κάποιο λάθος και ας ξέρεις ότι έχεις παραβεί τον όρκο σου. Τελικά το λάθος το έχεις κάνει ξανά και ξανά και θα συνεχίσεις να το κάνεις. Γιατί έχεις φτιαχτεί για ν' αγαπάς, ακόμα και χωρίς ανταπόκριση. Βουρκώνεις όμως γιατί ξέρεις ότι το αγαπημένο σου πρόσωπο σε έχει προδώσει.

Σε φίλησε, και σε έκανε να δώσεις τα πάντα και τα πήρε.
Και τον Χριστό τον φίλησαν. Το ήξερε ότι θα τον προδώσουν. Δεν έπαψε όμως ν' αγαπά.
 Στο τέλος βλέπεις ότι όλα ήταν ψεύτικα και ας ελεγε ότι ενδιαφέρεται για 'σένα.

Εκεί είναι και το σημείο που δακρύζουν οι δυνατοι.

Εδώ είναι και το σημείο που θα δακρύσω κι εγώ......