Αν νοιώσεις τα μάτια σου να δακρύσουν άφησε το δάκρυ να κυλήσει και θα έρθει η ώρα που θα στεγνώσει πάνω σου αφήνωντας στο δρόμο του μόνο τη παγερή αίσθηση του
αέρα να σου θυμίζει απλά όσους δεν σε εκτίμισαν. Μην διστάσεις να διώξεις από μέσα σου αυτές τις σταγόνες μη προσπαθήσεις να φανείς δυνατός μπροστά σε όσους απλά
αδιαφόρησαν με λυγμούς και με κραυγές βγάλε τώρα ό,τι έχεις να πετάξεις γιατί αν το κρατήσεις μέσα σου αυτό το δάκρυ θα ποτίζει συνεχώς τη καρδιά ώσπου κάποτε θα τη
πνίξει...

Κάτι τέτοιες μέρες που τα όνειρα βαραίνουν την ψυχή και αναζητούν μια στέγη, μια συννεφιά σκιάζει την ψυχή μου... Ψάχνω έναν ήλιο σε μάτια αγαπημένων, που έψαχναν να βρουν κόκκινες πεταλούδες σε δάση σκοτεινά και χάθηκαν για πάντα.
 Τα όνειρα ξημέρωσαν σε λασπωμένους δρόμους, τα μάτια που τα έβλεπαν γεράσανε προσμένωντας...
Έτσι λοιπόν είναι ο έρωτας... το βράδυ πονάς την ημέρα ονειρεύεσαι.
Ψιθυρίζεις φωνάζεις ουρλιάζεις στα όνειρά σου. Ίσως να μην σε ακούει κανείς. Εσύ όμως το κάνεις γιατί τα όνειρα είναι αυτά που σε λυτρώνουν από τον πόνο της ψυχής σου.

Τα παραμύθια έχουν ευτυχισμένο τέλος, γιατί αυτό θέλουν όλοι. Οχι όμως και οι ιστορίες από τη ζωή, καθώς, πια, όταν έχεις μεγαλώσει, έχεις μάθει πόσο δύσκολα μπορεί
να έρχονται κάποιες φορές τα πράγματα. Μπορεί κανείς να τις πει σαν παραμύθι, αλλά πάντοτε ξεχωρίζουν. Γιατί είναι αληθινές και, μερικές φορές, κρύβουν πολύ συναίσθημα: πόνο, θλίψη, πίκρα.
 Και χαρά, όμως...
Τα όνειρά μου με προδώσανε μια κρύα νύχτα του χειμώνα, τότε που ο στεναγμός ένα με το δάκρυ μου έγινε.
Ο πόνος μαχαίρι βαθύ χάραξε μέσα μου αισθήματα και ότι όμορφο είχε απομείνει από την λέξη αγάπη.
 Φοβόμουν να κοιτάξω πια τον ουρανό τις νύχτες που μόνη άντεχα καρτερικά την τιμωρία του υπάρχω.

Και τώρα φοβάμαι. Φοβάμαι να αφήσω την φαντασία λεύτερη να τρέξει, να φωνάξει πως ελπίζω γιατί ξέρω πως κι αυτό το όνειρο γρήγορα θα σβήσει.
Θα γίνει μακρινό κι απόμακρο και θα πεθάνει η ελπίδα μου θαμμένη στα ερείπια της λησμονιάς. Φοβάμαι απλά γιατί υπάρχω, ζω και υπομένω. Φοβάμαι γιατί ποτέ δεν
θα αγγίξω αυτό που η ψυχή μου χρόνια λαχταρούσε ντυμένη στα λευκά, αυτό που οι άνθρωποι σου δίνουν μα τόσο εύκολα το παίρνουν πίσω.

Αυτό το υπέροχο συναίσθημα που λέγεται αγάπη, γιατί απλά φοβάμαι να τολμήσω, φοβάμαι τις απογοητεύσεις και τις απορρίψεις... Oχι,δεν μιλάω μονο για ερωτική αγαπη...
Μιλαω για ΑΓΑΠΗ......Για αυτη που νιωθεις για το καθετι γυρω σου...Για την καλημερα που λες στον διπλανο σου....Οταν βοηθάς την γιαγια με τα ψωνια της στο σουπερ μαρκετ...ή οταν χαιδευεις τα μαλλια του συντροφου σου...Για την αγαπη μιας μανας που κραταει στην αγκαλια της το παιδι της...Για τετοια αγαπη μιλαω....Τρυφερη...ανιδειοτελης...

Γράφω στίχους, ποιήματα, σκέψεις, ψάχνοντας διέξοδο να βρω ή να εκτονωθώ. Κάθε φορά
όμως νιώθω να πνίγομαι, να ασφυκτιώ. Εύχομαι τον χρόνο να μπορούσα να γυρίσω πίσω...να σβησω τα λαθη μου.....

Κάποιον άνθρωπο δεν χρειάζεται να τον δοκιμάζεις για να σ' ερωτευτεί ή για να σε αγαπήσει.
Η αγάπη έρχεται μόνη της. Ακόμα, κάποιον τον αγαπάς όταν αγαπήσεις την ψυχή του. Όταν σε γεμίζει... Όταν νοιώθεις πως θα μπορεούσες να πεθάνεις, να σκοτωθείς τη στιγμή
εκείνη που σε έχει στην αγκαλιά του. Επειδή, είσαι ευτυχισμένος, επειδή δεν σε νοιάζει τίποτε άλλο. Επειδή, ακόμα, δεν θέλεις να έρθει η στιγμή που θα σου πει αντίο.
Θέλεις να την κρατήσεις στην ψυχή σου ακριβώς όπως είναι εκείνη τη στιγμή που σε αγκαλιάζει. Η αγάπη είναι μαγεία που σε κάνει να νοιώθεις παιδί.

Αγάπη είναι να θυσιάζεις τα πάντα μοναχά για πέντε λεπτά ευτυχίας μαζί του και όχι μόνο...

                                                                   ΑΛΛΑ........................

Τι μια ορκίζεσαι να μην ξαναγαπήσεις και την άλλη σε βρίσκει το πρωί βυθισμένο στις σκέψεις και στα ερωτηματικά.

Αυτά, που σε βασανίζουν τόσο απάνθρωπα! Και όμως είσαι σίγουρος ότι δεν έχεις κάνει κάποιο λάθος και ας ξέρεις ότι έχεις παραβεί τον όρκο σου. Τελικά το λάθος το έχεις κάνει ξανά και ξανά και θα συνεχίσεις να το κάνεις. Γιατί έχεις φτιαχτεί για ν' αγαπάς, ακόμα και χωρίς ανταπόκριση. Βουρκώνεις όμως γιατί ξέρεις ότι το αγαπημένο σου πρόσωπο σε έχει προδώσει.

Σε φίλησε, και σε έκανε να δώσεις τα πάντα και τα πήρε.
Και τον Χριστό τον φίλησαν. Το ήξερε ότι θα τον προδώσουν. Δεν έπαψε όμως ν' αγαπά.
 Στο τέλος βλέπεις ότι όλα ήταν ψεύτικα και ας ελεγε ότι ενδιαφέρεται για 'σένα.

Εκεί είναι και το σημείο που δακρύζουν οι δυνατοι.

Εδώ είναι και το σημείο που θα δακρύσω κι εγώ......